Κοιμηθείτε τον ύπνο του δικαίου

Ντάνιελ Πάτρικ Γουέλτς

Και να που η Καλιφόρνια ένα πρωί ξύπνησε έχοντας μια γιγάντια κατσαρίδα για κυβερνήτη της... Το αποτέλεσμα είναι επίσημο: αυτή την στιγμή η πραγματική ζωή μας έγινε σκηνή μυθιστορήματος του Κάφκα – αν και πολύ αμφιβάλλω αν ακόμα κι ο ίδιος ο Κάφκα θα μπορούσε ποτέ να είχε προβλέψει την αλληλουχία των γεγονότων που θα μας έφερναν στο σημείο αυτό. Για να μην θεωρηθώ άδικος, ο Σβαρτσενέγκερ δεν είναι ένα υπερ-βίαιο, παγερό, μισογύνικο, μονοσυλλαβικό ρομπότ. Απλώς αυτό παριστάνει στην μεγάλη οθόνη. Στην πραγματικότητα, είναι – ε, καλά, τώρα πια όλοι ξέρουμε ποιος είναι.

Ωστόσο, αυτό που προκαλεί τρόμο είναι πως ο λαός της Καλιφόρνιας επίσης ήξερε. Υπάρχουν ενδείξεις πως οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν την κάλπη προέβλεπαν πτώση της δημοτικότητάς του με την «χαραυγή» όλων των αποκαλύψεων της προηγούμενης εβδομάδας. Βέβαια, οι δημοσκοπήσεις είναι δόλια «κατασκευάσματα» αλλά αν οι ενδείξεις έχουν πραγματική υπόσταση, τότε η εκλογή έγινε ακριβώς την στιγμή που έπρεπε. Οι ρεπουμπλικάνοι έχουν γίνει ειδήμονες στο να μην αφήνουν τέτοιες ευκαιρίες να πάνε χαμένες και μάλιστα απομυζώντας τες μέχρι αηδίας.

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα σε εθνική κλίμακα. Δεν είμαι σίγουρος αν καθημερινά γίνεται ευκολότερη ή δυσκολότερη η αφύπνισή μας ώστε επιτέλους να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας πως ανεξάρτητα από το τι έγινε στην Καλιφόρνια, οι εγκληματίες πολέμου ακόμα παραμονεύουν βολτάροντας ανενόχλητοι μέσα στον Λευκό Οίκο, και πως τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας συνεχίζονται σε όλη την υφήλιο εν ονόματί μας. Ένα στριμωγμένο σκυλί μπορεί όντως να γίνει επικίνδυνο, αλλά έχει σημασία να αντιληφθούμε ότι τα πάντα γύρω τους κυριολεκτικά καταρρέουν. Όση ψευδο-ώθηση και να εκπορευθεί από την επιβλητική τεστοστερόνη του Άρνολντ δεν φθάνει ούτε στο νυχάκι την κατακόρυφη άνοδό τους μετά τα ψέματα που «φουμάρισαν» προκειμένου να αρχίσουν ένα πόλεμο ή μετά την καπηλεία της τραγωδίας των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου.

Όσο διαθέτουμε ένα ανώριμο πολιτικό σύστημα που στηρίζεται στην προσωπικότητα μεμονωμένων ατόμων, θάμαστε μόνιμα τρωτοί και ευάλωτοι σε τέτοια ξεσπάσματα μαζικής ανοησίας. Χρειαζόμαστε θεσμικές αλλαγές αν θέλουμε να χαλιναγωγήσουμε το «καπέλωμα» που επιβάλλουν εξαγοράζοντας τα πάντα με κινητήρια δύναμη το χρήμα και τα μέσα ενημέρωσης. Παράλληλα, πρέπει να εστιάσουμε εκ νέου το πολιτικό μας σύστημα στην πολιτική αυτή καθ’ εαυτή, δηλαδή στην αναζήτηση τακτικών και λύσεων που θα αποβαίνουν προς όφελος της τεράστιας πλειοψηφίας του λαού. Τι πρωτότυπη ιδέα!

Παραδέχομαι πως όλα αυτά δείχνουν να απέχουν παρασάγγες από μας, ειδικά σήμερα το πρωί, ακόμη κι αν αγνοήσουμε το τι έγινε στην Καλιφόρνια. Οι σκευωροί που κατέχουν την εξουσία είναι ειλικρινά εκτός ελέγχου, αφού τώρα πια είναι και πανικοβλημένοι, απελπισμένοι, μοχθηροί και εκδικητικοί. Και δεν μιλάω με χαιρεκακία μόνο και μόνο για να αντικρούσω την Μάρθα Στούαρτ - αυτό δεν είναι καλό πράγμα. Τελικά αυτοί οι άνθρωποι είναι ενδόμυχα τζογαδόροι και ασυγκράτητοι τυχοδιώκτες, με την διαφορά ότι λειτουργούν σε βάρος όλων χρησιμοποιώντας τα δικά μας λεφτά, την δική μας υπόληψη και το δικό μας μέλλον. Δεν θα είχαν κανέναν ενδοιασμό να εισβάλλουν στην Συρία, απλώς η ζαριά τους «έκατσε» κι έσκασε σαν πυροτέχνημα πάνω στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή τόσες άλλες χώρες.

Όχι, στην πραγματικότητα δεν δικαιούμαστε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Ακόμη κι αν αληθεύει η αρχαία ρήση ότι το πρόβλημα με την δημοκρατία είναι πως το άτομο εισπράττει τα τιμήματα της πλειοψηφίας, επ’ ουδενί λόγω δικαιώνονται τα καλούπια και οι περικοπές στις υποχρεώσεις μας απέναντι στον κόσμο. Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν, ή στην περίπτωση αυτής της παρανοϊκής κυβέρνησης, είναι τόσα πολλά αυτά που οφείλουμε να αποτρέψουμε πριν γίνουν. Εμείς οι Αμερικανοί πρέπει επιτέλους να ανοίξουμε τα μάτια μας διάπλατα για να δούμε την ζημιά που προξενείται παντού εξ ονόματός μας. Η υφήλιος όλη για μια ακόμα φορά σήμερα το πρωί «κούρνιασε» στην γωνιά της αντικρίζοντας το νέο πλήγμα και για μια ακόμη φορά ένιωσε φρίκη. Αυτό που ποτέ δεν μπόρεσε να χωρέσει ο νους του πολίτη οποιασδήποτε ξένης χώρας είναι το πώς μπορούν απλοί άνθρωποι σαν αυτούς να ψηφίζουν υπέρ αυτού του εφιάλτη. Ωστόσο, πρέπει να λαμβάνουμε πάντα υπ’ όψη πως σχεδόν πάντοτε ψηφίζουμε μέσα στο απόλυτο κενό. Αν οι Αμερικανοί είχαν μπροστά τους πραγματική δυνατότητα σοβαρών επιλογών, τότε ίσως κάποια μέρα θα μπορούσαν να αποφασίσουν σωστά. Άντε, λοιπόν, σηκωθείτε απ’ τα κρεβάτια σας – η ώρα πέρασε, θ’ αργήσετε στην δουλειά σας.

Translated from English by Vicky Papaprodromou.

^ Top ^

Ο Γουέλτς ζει και γράφει στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης στις Η.Π.Α., με την γυναίκα του, Τζούλια Ναμπαλίρουα-Λουγκούντε. Διευθύνουν μαζί το The Greenhouse School. Είναι συγγραφέας, τραγουδιστής, γλωσσολόγος και ακτιβιστής, έχει εμφανιστεί στο ραδιόφωνο στην εκπομπή [interview available here] και είναι στην διάθεσή σας για ακόμη περισσότερες συνεντεύξεις. Παλιότερα άρθρα και μεταφράσεις θα βρείτε στον ιστότοπο danielpwelch.com. Θα εκτιμούσαμε πολύ τις συνδέσεις σας με τον ιστότοπο αυτό.