Κατοχή: το δώρο μας στην υφήλιο

Ή, Πώς η Αμερική Μπορεί Πραγματικά να Εκμεταλλευτεί την Πτώση του Δολλαρίου;

Ντάνιελ Πάτρικ Γουέλτς

Ως συγγραφέας δεν είμαι ποτέ σε θέση να ξέρω σε ποιο σημείο φεύγουν απ’ το μυαλό μου οι κουβέντες και φθάνει η ώρα για γράψιμο. Ούτως ή άλλως, το διαδίκτυο έχει μετατρέψει το γράψιμο σ' ένα ατέλειωτο κουβεντολόι, σε κάτι που πολύ μοιάζει με χορό, με το hip hop.Oι συγγραφείς χοροπηδούν απ' το ένα κείμενο στο άλλο και ξεφυλλίζουν ο ένας το υλικό του άλλου, και συνέχεια ψευτομαστορεύουν και προσθέτουν πράγματα για να νοστιμέψουν τα δικά τους κείμενα. Αυτό που κάνω τώρα ίσως είναι μια αστεία εισαγωγή, ή μπορεί να’ ναι κι ένας τρόπος για να πάρω άφεση αμαρτιών και τα εύσημα για την δουλειά μου. Έι, πού είστε…δεν παριστάνω πως δουλεύω για τους Times της Νέας Υόρκης ή κάποιο άλλο έντυπο τόσο σπουδαίο. Όπως και να’ χει το πράγμα, ένα άρθρο διάβασα και μ’ ανάγκασε να κάτσω να σκεφτώ. Και για να κυριολεκτούμε, δεν ήταν τόσο το άρθρο όσο η συζήτηση που έγινε κάπου για το άρθρο αυτό και οδήγησε κάποιον άλλο στο να μου το στείλει. Για σκεφθείτε το, δεν έφταιγε η συζήτηση αυτή αλλά κάποια άλλη συζήτηση που θυμάμαι πως.... ε, λοιπόν, τώρα μπήκατε στο πνεύμα. Όπως είπα, ποτέ δεν μπορώ να είμαι πραγματικά σίγουρος για το που τελειώνει κάτι κι αρχίζει κάτι άλλο.

Ωστόσο, στο διαδίκτυο έχω την ελευθερία να προωθήσω την δυνατότητα σύμπραξης όσο θέλω μέσω των διαφόρων συνδέσεων με άλλους. Το απόσπασμα που διάβασα [εδώ] γράφτηκε από τον Αιγύπτιο συγγραφέα Σαμίρ Αμίν, που πιθανότατα είναι άγνωστος στην Αμερική. Το απόσπασμα με οδήγησε στο αρχικό άρθρο του [Η Αμερικανική Ιδεολογία], το οποίο με έστρωσε κάτω να σκεφτώ ή, όπως είπα, έκανε το τραίνο της σκέψης μου να τρέχει σαν βολίδα.

Σκεφτόμουν το δολάριο που βρίσκεται σε συνεχή πτώση και πως αυτό θα είναι σπουδαίο για τις αμερικανικές εξαγωγές – ή θα μπορούσε να είναι αν είχαμε εξαγωγές άξιες λόγου. Εντάξει, πάλι με τσακώσατε – στην πραγματικότητα σκεφτόμουν την άρνηση ή την ανικανότητα των Αμερικανών να γκρεμίσουν τον μύθο του καουμπόι. Αλλά κάθε φορά που κάνει κανείς αυτές τις σκέψεις, μοιραία οδηγείται στα περισσότερα αμερικανικά εξαγώγιμα είδη, από τις κινηματογραφικές ταινίες ως την μόδα κι από κει ως στην παγκόσμια κυριαρχία. Τα βλέπετε; Το ήξερα πως μπορώ να σας κάνω να συγχρωτιστείτε μαζί μου έτσι αβασάνιστα. Απλώς μείνετε μαζί μου στο σημείο αυτό. Δεν είναι μονάχα οι Αμερικανοί: το μεγαλύτερο μέρος της υφηλίου χρησιμοποιεί το μοντέλο του καουμπόι για να μιλήσει για τσαμπουκά και πόζα και καβαλίκεμα, αυτό το μοντέλο που βλέπουμε σε συνέχειες με τους παλικαράδες του Marlboro. Και βέβαια το μοντέλο αυτό ουσιαστικά χάνει την κεντρική ιδέα του θέματος, όπως πολύ εύγλωττα τονίζει ο Αμίν. Λογικά ο αντιήρωας ως αντίδοτο στον μύθο του καουμπόι δεν είναι οι παράνομοι, οι αγρότες, οι εκπρόσωποι του Νόμου, κ.ά. ... φυσικά είναι οι Ινδιάνοι. ‘Όπως ακριβώς μετά την κατάργηση της δουλείας, ο εκτοπισμός και ο αφανισμός του εντόπιου πληθυσμού, των ιθαγενών, αποτέλεσε το επίκεντρο της αμερικανικής προσπάθειας για πρόοδο κι εξέλιξη. Το Αμερικανικό "πείραμα" δεν θα μπορούσε να αιτιολογήσει την ύπαρξή του αν δεν γινόταν η Ευρωπαϊκή εισβολή, κατάκτηση, "αποίκηση" και γενοκτονία των γηγενών κατοίκων της Αμερικανικής ηπείρου. Για να ακριβολογούμε, αυτό ακριβώς το επιχείρημα είναι που ο Αμίν το προεκτείνει τόσο ώστε να το αποκαλέσει "κοινή γνώση".

Το κομμάτι που πάντα λείπει από το ψηφιδωτό είναι πώς αυτοί οι Ευρωπαίοι άποικοι έφτασαν στην αυτοκαταστροφή οι ίδιοι λόγω της πείρας τους και μεταμορφώθηκαν σε ανθρωπόμορφα τέρατα που ξεπέρασαν σε ναζιστική νοοτροπία ακόμα και τους ίδιους τους Ναζί. Η παραμορφωμένη συνείδησή τους που συνεπάγεται το να γίνουν δηλητηριώδεις τυφλοί, μόλυνε για πάντα την Αμερικανική προοπτική. Αγνοώντας, αιτιολογώντας, "καταλαβαίνοντας", προωθώντας τα πλέον άρρωστα στοιχεία αυτού του αρχικού εγκλήματος, οι κληρονόμοι αυτού του ιού καταδικάστηκαν σε ισόβια παρεξήγηση και εσφαλμένη εκτίμηση των προφανών ιστορικών παραλλήλων που υπήρχαν στο ξύπνημά του αμερικάνικου όνειρου.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, έχουμε μείνει κολλημένοι να βλέπουμε επανεκδόσεις της ίδιας ανιαρής ταινίας, αλλά νοιώθουμε αδύναμοι και δεν τολμάμε να αλλάξουμε κανάλι. Γιατί, λοιπόν, να μην παραδεχτούμε πως, ως Αμερικανοί, παραμένουμε καλοί σε κάτι, και πως ακόμα διαθέτουμε φίνα μαστοριά σε κάποια εξαγώγιμα είδη που μπορούμε να προσφέρουμε στην υφήλιο. Ο Τζωρτζ Κάρλιν υπήρξε χειμαρρώδης μετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου σχετικά με τα ταλέντα της Αμερικής, αλλά κυρίως επέμεινε στο χάρισμα της χώρας αυτής να "ανοίγει μεγάλες τρύπες σε ξένες χώρες". Ασφαλώς, οι Βρετανοί μπορούν να κοκορεύονται πως αυτοί ήταν οι πρώτοι και καλύτεροι, αλλά τα Αμερικανάκια στην συνέχεια κάνανε δυναμική εμφάνιση με καινούργια εντελώς δικά τους κόλπα. Εξάλλου, οι Άγγλοι κλέψανε πολλές ιδέες από την αρχαία Ρώμη και την αρχαία Ελλάδα ή και από τον Τζέγκις Χαν ή διάφορους άλλους, επομένως οι Αμερικανοί μπορούν να επιμένουν στους ισχυρισμούς τους περί αποκλειστικότητας στην δική τους εκδοχή και παραλλαγή. Όλες οι αποικιστικές κινήσεις μοιράζονται μερικά ουσιώδη κοινά σημεία της ίδιας εμετικής και φανερά συμφεροντολογικής ιδεολογίας. Οι άρπαγες και καταπατητές της γης και τα στρατιωτικοποιημένα προκεχωρημένα φυλάκιά τους που τους προστατεύουν αναδεικνύονται ως διασημότητες και "πρωτοπόροι", ευγενικές ψυχές που αναζητούν την περιπέτεια (όχι τυχοδιώκτες) και ξεπερνούν όλες τις κακουχίες και προσφεύγουν στον θρησκευτικό διωγμό για να "αποικήσουν" (υπονοώντας φυσικά πως θα "εξημερώσουν" τους άγριους ιθαγενείς) και να κατακτήσουν. Η γη είναι κλασσικά "έρημη" γη, "παρθένα" γη, όπου η ανθρώπινη επιβίωση τίθεται υπό αμφισβήτηση - κόντρα στα στοιχεία της φύσης κι όλες τις αντιξοότητες- αν δεν υπήρχε το απίστευτο κουράγιο κι η καρτερικότητα αυτών των ακατάβλητων ψυχών, που επίσης κλασσικά πληρούν κάποια εκδοχή της Ευρωπαϊκής/Αμερικανικής «έκδηλης μοίρας»: το έγκλημα με την μορφή συμβολαίου εργασίας, υποθέτω, για χάρη του θεού.

Αγγίζει τα όρια του γελοίου (όχι αρκετά, μιας και χύθηκε πολύ αίμα) ότι κανένας αξιόλογος άνθρωπος δεν σχολιάζει ποτέ την ειρωνεία του ότι όσοι εκτοπίζονται τώρα, στο παρελθόν είχαν επιδείξει εξαιρετική αντοχή στην επιβίωση στα ίδια μέρη (άραγε οι λευκοί είναι τόσο εύθραυστοι ή λιμασμένοι, μετά από τόσους παγωμένους Ευρωπαϊκούς χειμώνες;) ή ότι όταν μιλούν γι’ αυτά τα «στοιχεία της φύσης» από τα οποία χρειάζονται πια τόση προστασία τις περισσότερες φορές αναφέρονται στον εγχώριο πληθυσμό τον οποίο και εκτοπίζουν. Τα θύματα της γενοκτονίας είναι, και πάλι τόσο κλασσικά τα ίδια ώστε να προκαλούν ανία. Θεωρούνται δαιμονισμένα αφού καταφεύγουν σε τέτοιες τακτικές ανορθόδοξου πολέμου κόντρα στην τεράστια ανωτερότητα των στρατιωτικών δυνάμεων των κατακτητών. Μείνε Ακίνητος για να σε Πυροβολήσουμε είναι η Συμφωνία Κυρίων που οι Θεόσταλτοι εφαρμόζουν (και πάλι χωρίς ειρωνεία) στα θύματά τους αλλά (σε καμιά περίπτωση) δεν μπορούν να τα θεωρήσουν ισάξια ανθρώπινα όντα, πόσο μάλλον «Κυρίους».

‘Όλα αυτά μπορεί να χαρακτηρισθούν αρκετά αποτρόπαια, εκτός κι αν τα δούμε, με ένα σχεδόν σαδιστικό στρίψιμο του μαχαιριού (ή της αλήθειας), ως καθαρόαιμα ψέματα. Παραδείγματος χάριν, οι Ευρωπαίοι κατακτητές ήταν αυτοί που επινόησαν την εκδορά κεφαλών, κι όχι οι Ινδιάνοι που κατηγορούνται γι' αυτό. Και οι στρατιές των λευκών "αποίκων" ("πρωτοπόρων", "εξερευνητών" - μπορείτε να τους αποκαλείτε όπως θέλετε μιας και τώρα πια όλοι αυτοί οι υποκριτές έχουν πεθάνει) ήταν οι πρώιμοι «προμηθευτές» της ανθρωπότητας σε θανατηφόρους ιούς. Οι κουβέρτες τους που κουβαλούσαν τον ιό της ευλογιάς θα μπορούσαν να μετατρέψουν τις επιστολές με περιεχόμενο την σκόνη του 'Ανθρακα αθώα γραμματάκια - ίσως ο Κόλιν Πάουελ θάπρεπε να είχε παρουσιάσει μια τέτοια κουβέρτα στο Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών αντί για το ανόητο φιαλίδιό του.

Αλλά ακόμη και η ευλογιά ήταν επισφαλής τρόπος - η προσφιλής μέθοδος των κατακτητών, αφού αναγκάζονται να παραδεχτούν πως η "έρημη" γη είχε πάνω της και κάτι ταπεινούς κατοίκους, είναι ασφαλώς να τους μαντρώνουν σε γκέτο, σε καταυλισμούς, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικών έργων (στο σημείο αυτό τα λεξικά ξαφνικά αποκτούν αίφνης μια πληθώρα παρεμφερών λέξεων, κάτι σαν τις πολλαπλές λέξεις των Εσκιμώων για το χιόνι). Και βέβαια μετά λιμοκτονούν, τους στερούν την πρόσβαση σε οποιαδήποτε πηγή ζωογόνου τροφής ή, τέλος πάντων, βρίσκονται στο έλεος του στρατού κατοχής. Αν έχεις τύχη και τραβήξεις καλό κλήρο στην λοταρία του κατακτητή, γίνεσαι μέλος της κάστας των Τούτσι ή των Μουλάτων για να κάνεις όλη την βρώμικη δουλειά ως μιγάς.

Επομένως, ακούστε, κόσμε: με λιγοστά κι απλά μαθήματα, μπορείτε κι εσείς να κυριεύσετε και να κατέχετε ότι τραβάει η ψυχή σας (ωστόσο, συνεννοηθείτε πρώτα μαζί μας – δεν θα μας άρεζε καθόλου να χρειαστεί να εισβάλλουμε κάποια στιγμή και στην δική σας χώρα, όταν έρθει η σειρά σας…). Αν η περίπτωσή σας έχει να κάνει με κατοχή – ας την αποκαλέσουμε Μοντέλο Εκμετάλλευσης Πόρων – μπορείτε να κάθεστε αναπαυτικά και να εκφράζετε την αποδοκιμασία σας φωναχτά καθώς το πλάνο σας θα δουλεύει ρολόι, μπορείτε να κουνάτε το κεφάλι με απογοήτευση και να χύνετε κροκοδείλια δάκρυα που αυτοί οι άγριοι δεν μπορούν με τίποτε να σταματήσουν να σκοτώνονται. Ως επιβράβευση, θα φτάσετε να α οτατοιμασκαστικτικοπι κατακτάτε τα ίδια μέρη ξανά κα ξανά, κάθε φορά με μεγαλύτερη και πιο απίστευτη θηριωδία, ενώ παράλληλα θα θερίζετε τους καρπούς του επαίνου όλης της γης για την «διατήρηση της ειρήνης». (Υπαινιγμός: να εγκαθιστάτε πάντα – μμμ…, εννοώ να «εκλέγετε» αν αυτό είναι απολύτως απαραίτητο- τα πλέον ασήμαντα, τα πλέον θηριώδη και τα πλέον διεφθαρμένα στοιχεία ώστε να ενδυναμώσετε την κατάσταση που νομοτελειακά θα χρειασθεί να επιβάλλετε (κι ασφαλώς έτσι θα μπορείτε να ενισχύετε τα οφέλη που αναμφίβολα θα αποκομίσετε).

Η πρώτη περίπτωση, της κατάκτησης, μπορεί να δείχνει πιο περίπλοκη και να απαιτεί πιο λεπτούς χειρισμούς, αλλά οι μαθητές που είναι καλοί στην ιστορία δεν θα έχουν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα στην κατασκευή πανομοιότυπων αντιγράφων. Μην ανησυχείτε - ο τρόπος προσέγγισης μπαντουστάν (γκετοποίηση των μαύρων στην Νότια Αφρική σε περιοχές περιορισμένης αυτονομίας), δηλαδή το απαρτχάιντ, θα καταδικάσει πολλούς απ’ αυτούς σε ασιτία και θα ροκανίσει αργά και σταθερά το πλεονέκτημα αυτών των αυξημένων ενοχλητικών γεννήσεων που πάντα εκχωρείται σε όσους κατά μυστηριώδη τρόπο αντέχουν να ζουν σε τέτοια κομμάτια "έρημης" γης που άλλοι έχουν κατακτήσει. Και μιας και μιλούσαμε για σύμπραξη νωρίτερα! Κι εδώ υπάρχει ένα μεγάλο όφελος - αλλά θα πρέπει να λειτουργήσετε με τον σωστό τρόπο για να μην θεωρηθεί αλλόκοτο: αργότερα, όταν οι περισσότεροι απ’ αυτούς θα είναι νεκροί, μπορείτε ακόμα και να κονομήσετε φέρνοντας τουρίστες να δουν τις στρούγκες που μερικοί απ’ αυτούς ζουν ακόμη, δείχνοντας και τονίζοντας με κάλπικη λύπηση πως δεν φροντίζουν καθόλου τους εαυτούς τους – και κατ' επέκταση προβάλλοντας το πόσο ωφελημένοι βγαίνουν από την "καλοκάγαθη" κατοχή σας.

Κάποια κόλπα είναι τόσο οφθαλμοφανή που σχεδόν ούτε καν χρειάζεται να τα τονίσουμε. Αλλά τι στο διάολο: δεν μπορούμε να λησμονούμε τις Διεθνείς Συνθήκες! Θυμηθείτε πως το πλέον αποτελεσματικό από τα Μεγάλα Ψέματά μας είναι πως εκπολιτίζουμε τους ιθαγενείς. Οι νόμοι της Δύσης είναι πάντα ανώτεροι από τις χάντρες και τα μπιχλιμπίδια που φορούσανε πριν τους πάρετε την «έρημη» γη τους, επομένως πρέπει τους νόμους αυτούς να τους εφαρμόσετε με σωφροσύνη. Κι αυτό το σημείο έχει μεγάλη γλύκα, γιατί έχει να κάνει και με τα μυαλά τους. Αφού διακηρύξετε υψηλόφωνα πως τους διδάσκετε τρόπους σωστής συμπεριφοράς, θα πρέπει να τους καταφέρετε να υπογράψουν και τις σχετικές Συνθήκες όπου θα συμφωνούν πως δεν έχετε καμία βλέψη τοποτηρητή.

Εν πολλοίς, ήδη γνωρίζετε το Γράμμα του Νόμου: σαν τα μέλη των ομάδων του Όργουελ που μπορούν να αποφασίσουν πότε θα παραβιάσουν τους κανονισμούς, είστε ήδη πολύ πολιτισμένοι και δεν χρειάζεστε την ίδια εκπαίδευση την οποία, πάντα με την βοήθεια του Θεού, ενσταλάζετε στα μυαλά των ντόπιων. Στην πραγματικότητα, όσο πιο φανερό είναι πως δεν θα παίξετε ρόλο τοποτηρητή στην συμφωνία, τόσο πιο ενθουσιώδεις πρέπει να είστε για την υπογραφή της. ‘Οποιοδήποτε σχετικό παράδειγμα κι αν επιλέξετε (το Γράμμα του Νόμου, ένα άλλο που λέγεται «Δημοκρατία» κι ευνοεί τα μέλη της δικής σας ομάδας εισβολέων - ή απλώς τους λευκούς γαιοκτήμονες, την Ελεύθερη Αγορά … ή ότι άλλο θέλετε) πάντα να προσποιείστε πως είναι ευγενής ο σκοπός για τον οποίο οι «πρωτοπόροι» σας θυσίασαν τόσα πολλά – μέχρι που μπορείτε να του βάλετε ένα φιόγκο και να ονομάσετε τον σκοπό δώρο.

Για κάποιον λόγο ο ρατσισμός όχι απλώς βοηθάει αλλά επιβάλλεται κιόλας. Η μελανίνη μοιάζει με το αντι-έλαιο: όσο περισσότερη έχεις, τόσο λιγότερο αξίζεις. Δυστυχώς, επίσης σαν το έλαιο, δεν αποτελεί εμπορεύσιμο είδος που μπορείς να βρεις οπουδήποτε. Με το σκεπτικό αυτό είναι εξαιρετικά λογικό αυτό που έκαναν οι Ιρλανδοί και συμβολικά σκούραιναν το δέρμα τους, και ξαναβαφτίστηκαν ως "Νέγροι της Ευρώπης" παρ' όλο που ίσως είναι οι Λευκότεροι Άνθρωποι στην Γη. Οι Δυτικοαφρικανοί αναφέρουν πως στην Βρετανία μερικές φορές τους αποκαλούσαν "Καπνισμένους Ιρλανδούς", πράγμα που υποθέτω πως είναι αυτό που λέμε μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Οι νομιμόφρονες ρατσιστές στην οικογένειά μου λέγανε για έναν Ιρλανδό Καθολικό πως ήταν "νέγρος γυρισμένος τα μέσα έξω". Κάποτε έφτασε ο καιρός της Χειραφέτησης (όταν οι λευκοί χρειάστηκε να αντισταθμίσουν όλους αυτούς τους νέους πολίτες που δημιουργήθηκαν) και έπαψαν επιτέλους οι Ιρλανδοί να ταξινομούνται από τον κρατικό μηχανισμό απογραφής των Ενωμένων Πολιτειών ως "μη λευκοί".

Αλλά θαρρώ πως ξεμακραίνω από το θέμα μου – ή όχι; Δεν βαριέσαι. Είτε πρόκειται για φυσικούς μαύρους είτε όχι, βεβαιώσου πως θα ενθαρρύνεις τους πιο διεφθαρμένους από τους ηγέτες των ιθαγενών να κουκουλώσουν την θηριωδία των δυνάμεων των εισβολέων. Στο κρεβάτι του λίγο πριν πεθάνει, ο ρατσιστής Τζωρτζ Γουάλλας λέγεται πως κάλεσε τον Τζέσε Τζάκσον δίπλα του. Βλέποντας πως ο αναμορφωμένος λαϊκισμός του ήταν σε ημερήσια διάταξη σχετικά κοντά σε δημοτικότητα με του Τζάκσον (ή ίσως νοιώθοντας μεταμελημένος αμαρτωλός που ψάχνει μια τελευταία ευκαιρία να πάει στον παράδεισο ... ποιος ξέρει;) συμβούλευσε τον αιδεσιμότατο να μην μεταδώσει το τελευταίο του μήνυμα χωρίς να γίνει ιδιαίτερα περίπλοκο: "Κράτα το χορτάρι χαμηλό, έτσι ώστε τα κατσίκια να μπορούν να το φτάνουν".

Καλή συμβουλή. Να συγκεντρώνεσαι πάντα (και μόνον, ει δυνατόν) στις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες, στις εγκληματικές πράξεις εκείνων που διευθύνουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μαύρων, αυτά που αποτελούν το πλέον πρόσφατο παγκόσμιο αίσχος. Εδώ οι Αμερικανοί τα έχουμε λιγάκι χαμένα, καθώς συχνά καταφέρνουμε να παραβλέψουμε την θηριωδία και να θρηνήσουμε για τον συνεπαγόμενο γελοίο (επονομαζόμενο) "εμφύλιο πόλεμο", ή τον "αλληλοσπαραγμό μεταξύ των εθνοτήτων", ή την "βία των μαύρων εναντίον μαύρων" (αυτό το τελευταίο είναι πραγματικό μαργαριτάρι. Ακόμα πικραίνομαι που απέτυχα να πείσω τους πολλούς να δουν το χιούμορ του δικού μου θρήνου σ' αυτό που αποκάλεσα βία "των λευκών εναντίον λευκών" στα Βαλκάνια...). Αλλά αυτό μπορούμε να το παραμερίσουμε: το θέμα μας δεν είναι να τους αφήσουμε να συγκεντρωθούν στην αδικία που υποβόσκει (ή έστω να την αναφέρουμε αν μπορεί κανείς να της ξεφύγει). Μην τους αφήνετε να αναπτύσσουν μεγάλες ιδέες - θυμηθείτε πως οι μοναδικές νόμιμες Μεγάλες Ιδέες είναι οι δικές σας (θυμηθείτε την Δημοκρατία που προαναφέραμε). Διαφορετικά, θα σας προκύψει κάθε λογής αριστερίζων να αναμοχλεύει ιδέες στα πλήθη των ιθαγενών.

Στην έσχατη ανάγκη, κι αυτό ακόμη μπορεί να αποβεί χρήσιμο – αλλά να θυμάστε πως το αμερικανικό κόλπο, τουλάχιστον μέχρι την αρχική Ευρωπαϊκή κατάκτηση, έλεγε πως δεν χρειάζονται τέτοιοι μηχανισμοί. Και βέβαια την ώρα που μιλάμε ο Θεός βοηθάει στο ξεκαθάρισμά τους. Τα απομεινάρια της δουλείας έχουν κι αυτά σχέση αλλά πιο περίπλοκη. Αν εσείς, για κάποιον λόγο, δεν τα καταφέρετε να σκοτώσετε αρκετούς από τον ιθαγενή πληθυσμό (αυτό αρχίζει να γίνεται ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα για τους ιμπεριαλιστές, καθώς οι νέες απαιτήσεις συνήθως αναγκάζουν τα στρατεύματα εισβολής να προσποιούνται πως υπάρχει κάτι που λέγεται "ανθρωπιστική" κατοχή) - σε οποιαδήποτε κλίμακα, κι αν ακόμη πολλοί απ’ αυτούς απομείνουν ζωντανοί, θα πρέπει να είστε ικανοί να το χρησιμοποιήσετε προς όφελός σας. Εκμεταλλευθείτε, υποκινείστε ή έστω δημιουργήστε μια σκευωρία προκαλώντας την εμπλοκή τρίτων – κανείς δεν θα το καταλάβει για πολλά χρόνια, όπως έγινε με το "Χασαπομάχαιρο» στην Βόρεια Ιρλανδία. Κι εσείς πάντα θα μπορείτε να επιδεικνύετε την ανωτερότητά σας, μιας και βασίζεστε σε τακτικό στρατό που πυροβολεί παιδιά - Ε, που είστε; τουλάχιστον είναι πραγματικός στρατός, που υπόκειται στο Γράμμα του Νόμου – ακόμα και την ώρα που οι πράκτορές σας δρουν παρασκηνιακά. Θαρρώ πως είναι πολύ σημαντικό να καταγραφούν όλες αυτές οι πληροφορίες εδώ και τώρα ή διαφορετικά μπορεί και να χαθούν μέσα στον ρου της ιστορίας.

Όπως οι Ναζί ήταν αρκετά έξυπνοι και πήραν τα λάφυρα του Σλήμαν από την αρχαία Τροία, ή οι Ρώσοι έκαναν το ίδιο στο Ερμιτάζ – ε, για σκεφτείτε, γιατί δεν ήταν οι Ιρακινοί το ίδιο έξυπνοι; Εννοώ πως κάποιοι από τους θησαυρούς αυτούς προήλθαν ακόμα κι από την ίδια τους την χώρα.! Είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι ή αυτός ο τρόπος σκέψης τείνει να εξαφανιστεί; Απλώς σκέφτηκα να κάτσω και να τα καταγράψω όλα αυτά μιας οι συμβουλές πλησιάζουν το τέλος της χρήσιμης ζωής τους. Εκατομμύρια ζωές εξαρτώνται από το αν αυτό είναι το νέο καθεστώς πραγμάτων. Το ξέρω πως έχω ξαναχρησιμοποιήσει απόσπασμα του Πωλ Σάιμον, αλλά κοιτάξτε, όταν το γοβάκι ταιριάζει στο πόδι ... ο άνθρωπος τόπε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: "Δεν μπορείς να προσδοκάς να είναι κάποιος λαμπερός και καλοζωισμένος σαν βρίσκεται τόσο μακριά από την πατρίδα..."

Translated from English by Vicky Papaprodromou.

^ Top ^

Ο Γουέλτς ζει και γράφει στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης στις Η.Π.Α., με την γυναίκα του, Τζούλια Ναμπαλίρουα-Λουγκούντε. Διευθύνουν μαζί το The Greenhouse School. Είναι συγγραφέας, τραγουδιστής, γλωσσολόγος και ακτιβιστής, έχει εμφανιστεί στο ραδιόφωνο στην εκπομπή [interview available here] και είναι στην διάθεσή σας για ακόμη περισσότερες συνεντεύξεις. Παλιότερα άρθρα και μεταφράσεις θα βρείτε στον ιστότοπο danielpwelch.com. Θα εκτιμούσαμε πολύ τις συνδέσεις σας με τον ιστότοπο αυτό.