ROTOPMERKING:
Links wordt helemaal zenuwachtig van de jeukende wijsvinger 
van de vice-president

(2/06)

Natuurlijk weten de meesten van u al dat ik nooit de grootste fan van de vice-president ben geweest. Ik heb hem al vaak verward met Lon Cheney en ja, hij is al vaker mijn doelwit geweest…..bij wijze van spreken dan. Maar ik vind het onredelijk dat de linkste wijsneuzen zo'n onverdiend plezier hebben over Cheney's onfortuinlijke jachtongeluk. Ik bedoel maar: wie is hier eigenlijk het slachtoffer? De vice-president, die beroofd is van de kans om een goed schutter te worden, alleen maar omdat hij in Vietnam een gedegen opleiding tot schutter te kunnen volgen, maar andere prioriteiten had? Of de een of andere rijke Texaan (een conservatief en een advocaat -hallo!) die zo dom was op jacht te gaan met die goeie ouwe eend van een Cheney?

Een grap is leuk, maar kom nou toch -we kunnen niet altijd bezig blijven de een of andere arme ambtenaar -die een lucratieve baan bij Halliburton opgaf om zijn land te kunnen dienen door datzelfde bedrijf onderhands contracten te bezorgen- onder schot te nemen. Kijk hem nou, hij werkt zo hard voor het volk, dat hij waardevolle werkdagen moest doorbrengen met het zoeken naar een herenhuis in Maryland, terwijl Katrina zich op de Golfkust stortte - en dan maken de mensen grappen ten koste van hem. Dat bewijst maar weer dat je, zelfs al ben je je hele leven bezig om een goede reputatie op te bouwen, maar een klein foutje hoeft te maken en de hele boel knalt in je gezicht uit elkaar. Nou, eigenlijk knalde het in Wittingtons gezicht uit elkaar, geloof ik. Maar heeft er ooit iemand aan gedacht de moeilijke vragen te stellen? Wat deed hij daar, met die kleren aan, hoe laat het ook geweest mag zijn, met zo'n vice-president? Ben ik de enige die denkt dat hij het misschien wel opgezocht heeft? Ik bedoel, ik zeg niet dat hij erom gevraagd heeft, maar wie gaat er nou op jacht met die eend van een Cheney? Duh! Iedereen weet waarom Tony Soprano nooit bij die golfclub toegelaten is, als u begrijpt wat ik bedoel. Mensen die gezond willen blijven voelen zich niet op hun gemak bij gewelddadige criminelen. Fore!! Waar is de zogenaamde pers nu?

Aan de andere kant is het natuurlijk achteraf wel duidelijk is dat Cheney's veilige, niet nader te noemen locatie alleen maar veilig is voor de vice-president zelf. Ik bedoel maar, het was behoorlijk veilig voor Tony Scalia. Hij hoefde zichzelf niet eens terug te trekken, laat staan in z'n gezicht te laten schieten. En iedereen kent het aloude spreekwoord: Hou je vijanden in ere en schiet je vrienden in het gezicht. Of zoiets. En ik weet dat iedereen zegt dat Cheney een enthousiast jager is, maar ik kan me hem niet voorstellen terwijl hij op z'n Gucci's van negenhonderd dollar door het kreupelhout sjouwt. Ik blijf maar denken aan dat stukje uit Monty Python, waarin de koning een soort apparaat voor het kleiduivenschieten heeft, dat elke keer wanneer hij "Pull" roept, een boer de lucht in slingert. 

Ik wou alleen dat degenen die zich opwerpen als linkse critici niet altijd maar lukraak zouden mikken op Cheney's vergrijpen. Het had toch gewoon een ongeluk kunnen zijn, want -zoals Tom Lehrer tientallen jaren geleden al zei: hopen mensen schieten hun vrienden tijdens de jacht neer, omdat ze hen gemakkelijk kunnen aanzien voor…."een hert met een vuurrode hoed op?" En het zelfgenoegzame links gaat maar door alsof zij nooit een vriend in het gezicht hebben geschoten. We hebben het al van de ene rechtse windbuil na de andere gehoord: het is blijkbaar heel normaal. We weten het alleen nog niet, omdat we zo'n grondige hekel hebben aan de vrijheid; verdorie, mijn vrouw en ik hebben niet eens een geweer! En volgens Anne Armstrong, de vrouw van wie het authentieke, Republikeinse pied-a-terre is waarvan later gezegd werd dat het incident daar had plaatsgevonden, was het helemaal niet zo erg. "Het was behoorlijk pittig voor hem" was alles wat zij had te zeggen over de schaamteloze advocaat die in Cheney's vuurlinie stond. Maar ik geloof niet dat dat helemaal klopt. Ik bedoel maar, ik heb gisteravond een kom noedelsoep gehad, die toch "behoorlijk pittig" was, maar ik hoefde toch niet naar het ziekenhuis gevlogen te worden gebracht om te worden behandeld-en mijn soep ook niet. 

En wat maakt het nou uit of het wel of niet een ongeluk was? Heeft er ooit wel eens iemand over nagedacht dat het kartel van Bush juristen haat die op dit ogenblik niet voor hen bezig zijn met omkoperij, verkiezingsfraude of oorlogsmisdaden? Wat is er toch gebeurd met dat andere oude spreekwoord -u weet wel, "Een advocaat in het gezicht is meer dan twee vogels in de Bush (familie of zoiets)" Ik kan die oude spreekwoorden nooit uit elkaar houden. Maar misschien was dat het juist wel: een soort waarschuwingsschot voor de juridische gemeenschap. Het is per slot van rekening 2006 en de stal van Bush zal een heleboel juristen paraat moeten houden als ze uit de gevangenis wil blijven. Cheney deed waarschijnlijk alleen maar zijn arglistige taak -of liever gezegd: hij volgde zijn dierlijke instincten- net als elke plichtsgetrouwe vice-president zou doen. Het is echt niet nodig daar opgetogen om te worden. Misschien keek hij Wittington aan voor Pat Fitzgerald -ik weet zeker dat de vice-president weet wiens naam op die verzegelde dagvaarding stond. 

Maar al deze speculaties maken als het ware een rondtrekkende beweging, zonder de echte problemen onder vuur te nemen. Misschien gaat het wel niet om Cheney of Bush, maar is hier iets belangrijkers aan de hand. Net als andere weldenkende personen ( en de meeste mensen zijn het erover eens dat hij -en niet zijn "baas"- wel eens de denker zou kunnen zijn) moet Cheney wel even moet hebben gehuiverd toen Bush een auditorium van soldaten vertelde dat "Ik ook gewond ben geraakt." Zelfs de Darth Vader van de regering kan toch niet het idee hebben dat het van goede smaak getuigt dat hij een schrammetje, dat hij heeft opgelopen toen hij wat bosjes opruimde, vergelijkt met kinderen die de oorlog ingestuurd worden om vervolgens hun ledematen in Irak te laten afschieten. Misschien, heel misschien -maar dat hoor je de liberale pers nooit zeggen!- misschien probeerde die goeie ouwe Eend alleen maar de verwondingen van een elite die andermans kinderen net zo snel de dood instuurt als ze zelf de militaire dienst ontduikt, wat ernstiger te laten lijken. Je wilt risico's? Je wilt gevaar? Je wilt oprechtheid? Wat denk je ervan om je in het gezicht te laten schieten? Daar dan, Fiddy Cent! Natuurlijk had het echter geleken als Cheney zichzelf in het gezicht had geschoten….dat is nog eens eerlijk! En dan zonder harnas aan. Daar dan, Tom Tolles!

En natuurlijk is er het gezeur over het feit dat het zo lang duurde om het incident te melden. Typisch links verdoezel-gejank. Ik weet zeker dat ze het aan iedereen vertelden die het moest of mocht weten. Eens kijken, dat was Wittington zelf natuurlijk, plus het medische team van Cheney. En niet te vergeten, Ambassadeur Strongarm zelf. En men probeert het op te blazen tot een soort zwart gat van achttien uur. Ik weet zeker dat er een of andere loyale secretaresse zal verschijnen om uit te leggen hoe ze dat stukje tijd uit heeft kunnen wissen. 

Sommige kritiek lijkt terecht te zijn. Ik kreeg een e-mail met de volgende klacht: "Ik heb zelfs geen ziektekostenverzekering en die schoft heeft een ambulance die alleen voor hem klaarstaat? We worden zo verschrikkelijk besodemieterd!" Anderen waren helemaal niet in de war: "Hee, als je omgaat met gangsters wordt je gewoon vroeger of later neergeschoten." Het lijkt er echter op dat men geen medeleven voor de arme advocaat Wittington kan opbrengen en dat kon wel eens een probleem worden in het kaartenhuis van Bush. Als men hem de schuld blijft geven van zijn eigen schietongeluk, kon hij best eens net als Abramoff of "Brownie" eindigen. Loyaliteit heeft zo z'n grenzen. 

Een andere les die hier volgens mij uit te leren valt is dat, terwijl de hele wereld rond La Cosa Bushstra - die zich op zoveel terreinen zo tegen de waarheid en gerechtigheid verzet - ten onder lijkt te gaan, het gewoon gepast is dat Cheney bewijst dat deze bende nog steeds af en toe een bewegend doel kan raken, zelfs als het doelwit bijna tachtig jaar oud is. En tegelijkertijd hebben ze het oude devies van Gary Trudeau's Duke bewezen, toen hij de voorzitter van de National Rifle Association in een bar onder schot nam. "Je moet niet zo naar me toe sluipen!" waarschuwt Duke. "Ik had je wel kunnen neerschieten!" "Sorry," is het antwoord van de NRA-leider, "dat zou je goed recht zijn geweest." En Duke is het daar natuurlijk volkomen mee eens: "Dat weet ik, maar ik wil niet uit deze bar gesmeten worden!" Rechts heeft hier kansen om tot een eenheid te komen, in plaats van het binnenlandse beleid te willen afdwingen door potenrammen, belastingverlaging en het zaaien van angst. Stel je de machtspositie eens voor die ontstaat als het recht op wapenbezit dat rechts al zo lang verdedigt (behalve als die wapens worden vastgehouden door bruine mensen), samengaat met de al zo lang gewenste privatisering van de sociale zekerheden. Wie heeft er nou beheerde fondsen nodig: stuur iedereen boven de 65 op jacht met Dick Cheney! Probleem opgelost. Want als het erop aankomt kun je je het beste houden aan de eenvoudige waarheden: wapens schieten geen mensen neer, dat doen vice-presidenten. Pull!!

© Daniel Patrick Welch. Herdruk is toegestaan mits de naam van de schrijver wordt genoemd en een link naar danielpwelch.com wordt opgenomen. 

Vertaald door Hennie Volkers

^  Top  ^

Schrijver, zanger, taalkundige en activist Daniel Patrick Welch woont en werkt in Salem, Massacusetts, met zijn vrouw, Julia Nambalirwa-Lugudde. Samen leiden zij The Greenhouse School. Enkele van zijn artikelen zijn op de radio uitgezonden en vertalingen zijn in zo'n 20 talen verkrijgbaar. Wij zijn u erkentelijk als u een link naar danielpwelch.com wilt opnemen.