Deze Keer Brandt Alles:
Waarom Kucinich de Juiste Man op de Juiste Tijd zou kunnen zijn

Geschreven door Daniel Patrick Welch

(6/03)

Kucinich zou wel eens de enige man kunnen zijn die deze verkiezing kan winnen. Klinkt nogal vergezocht, hè? Iets wat de Britten een waanidee van de Gekken Linksen zouden noemen. De Amerikaanse pers zou de hele zaak natuurlijk gewoon negeren totdat het niet meer mogelijk is. Het is gewoon gek. Of toch niet? Ieder fijngevoelig oor heeft een stijging van interesse waargenomen, iedere keer wanneer iemand de moed had om zich uit te spreken over diverse aspecten van het ontluikende fascisme waar we mee worden geconfronteerd. Uit het vroege commentaar van Gore die het taboe heeft doorbroken Bush te bekritiseren tot de welbespraakte uitbarstingen van Byrd, hebben mainstream politici met elke stoot een dankbare uitroep van Jan Rap en zijn Maat gekregen. Hoe brutaler, hoe beter.

Natuurlijk hebben politieke partijen zich nooit lekker gevoeld bij bewegingspolitici, en de Kind-Burgemeester van Cleveland is hierop geen uitzondering. Maar dit zijn natuurlijk geen normale tijden en samen met het politieke spectrum, van Chomsky tot laten we zeggen Chenoweth, zouden mensen het moeilijk vinden te toe te geven dat de oude regels deze keer zouden werken. Samen met de positieve bijdragen van Chomsky, Studs Terkel, Ben Cohen van Ben and Jerry's, Lynn Woolsey van het Progressieve Partijconvent, en linkse/liberale websites zoals Democrats.com en Burgers voor een Rechtvaardige Regering, overschreed de Kucinich campagne een nieuwe drempel toen deze de tweede plaats innam in de Moveon.org online primaire, wat op zichzelf al een fascinerende oefening in online democratie is.

Het is een opmerkelijke golf binnen slechts enkele dagen en met de resulterende toevloed van dringend benodigd geld, is het slechts een kwestie van tijd totdat mensen stemmen op wat ze werkelijk willen-het gerucht gaat rond dat Dennis de "Ik zou wel, maar..."-kandidaat van de mensen is. En alle vooraanstaande personen/notabelen die aandacht schenken aan Kucinich, zelfs degenen die hem openlijk en impliciet ondersteunen, "geven toe" dat hij geen kans maakt.

Ik denk dat ze hun man tekort doen. Mijn antwoord aan degenen die zeggen dat we alleen maar kunnen winnen door hetzelfde spel te spelen is dat het-iets dat voor mij volledig logisch lijkt-de enige manier is waarop we kunnen verliezen. Het geld en de media zullen altijd de rechtsen voortrekken-en tenzij we leren om een opstandige, Kucinich-soort kandidaat en campagne te runnen en met succes te winnen, zijn we genaaid. Waarom is dit nieuws? Waarom zijn de verkiezingen van de V.S. altijd zo speciaal-het zijn de meest corrupte en met geld vervuilde zwendels ter wereld.

We moeten ergens anders naar modellen zoeken en stoppen met zeuren en ermee ophouden ons op ouderwetse spelregels te concentreren. Het is niets nieuws voor progressieve populisten om tegen rijkelijk gesponsorde kandidaten te runnen die enkel de "Waarheid" en het Volk aan hun kant hebben. Waaron zou dit een verliezend voorstel zijn? Lula deed het in Brazilë, Chavez in Venezuela. Allende deed het in Chili voordat de CIA hem omvermaaide... Het is niet alleen mogelijk-het is misschien wel de enige manier om te winnen, vooral als de tijd doortikt en de demografieën zulke opstandigheid voor blijven trekken. Het is nog steeds Jacksons model: zonder miljoenen nieuwe mensen bij het proces te betrekken, door basiskiesdistricten te stimuleren en te mobiliseren volgt links al zelfvernietigend het spelplan van rechts en negeert het haar eigen sterke kanten.

De Opkomende Democratische Meederheid is van ons-maar we hebben de macht om het te verpesten door toekomstige generaties Zwarten, Latinos, Aziaten en anderen ervan te overtuigen dat hun groeiend aantal niet voor ons van belang is en dat zij er geen voordelen aan deelname ondervinden. Rechts volgt terecht een slimme strategie die de enige manier is waarop zij kunnen winnen. Ze zijn er zelfs in geslaagd de meeste Democraten een strategie te laten volgen die de enige manier is waarop ze kunnen verliezen.

De laatste opstandelijke populistische campagne waar de Democraten het zonder moesten stellen was die van Jesse Jackson and zijn berekening staat nog stevig. Overweeg eens deze vergelijking uit zijn conventietoespraak van 1984 (het is nog steeds een geweldig stuk om te lezen-is het niet verbazingwekkend wat je allemaal online kunt vinden?): 

"Wanneer Zwarten in grote hoeveelheden stemmen, winnen de Blanken. Het is de enige manier waarop progressieve Blanken winnen. Wanneer Zwarten in groten hoeveelheden stemmen, winnen de Hispanics. Wanneer Zwarten, Hispanics en progressieve Blanken stemmen, winnen de vrouwen. Wanneer vrouwen stemmen, winnen de kinderen. Wanneer vrouwen en kinderen stemmen, winnen de arbeiders. We moeten allemaal samen opkomen. We moeten samen opkomen."

Degenen die denken dat campagnes nooit alarmbellen laten afgaan in de machtskamers, hoeven zich alleen maar de kaft van Newsweek van vier jaar later te herinneren, toen Jackson erin slaagde 50% in de Michigan primaire te doorbreken door tienduizenden Afrikaans-Amerikaanse jongeren te mobiliseren om tijdens hun eerste verkiezingservaring te stemmen. Iemand heeft een redelijk beangstigende close-up van Jackson gevonden gedurende de krampen van een intense toespraak, zijn gezicht samengetrokken en al zwetend op een manier die herinnert aan Hitler of Sun Yung Moon. Het uit één woord bestaande opschrift, in grote gele letters, diende als kop, hoofd omhoog en afschuwelijke wapenoproep: Jesse?! Dit was blijkbaar het moment wanneer de gevestigde orde, hoewel nog steeds afwijzend, zowaar overwoog dat hij wel eens zou kunnen winnen en begon na te denken over wat dit wel niet zou kunnen betekenen.

De berekening, zijn welbespraaktheid weggehaald, ziet er ongeveer zo uit: Als kiesdistricten van minderheden geïnspireerd kunnen worden om in proportionele aantallen en in overeenstemming met hun historische voorkeuren te stemmen, dan zou een populistische kandidaat minder dan 40% van de blanke stemmen nodig hebben om een meerderheid te vormen. Met andere woorden: in een verkiezing met 100 miljoen stemmen, 12% Zwart op 90%, 12 Latino op 65%, Aziaten op 60%, Blanke Vrouwen op 53%... leidt slechts tot 25% benodigde Blanke Mannen... Voordat je je rekenmachine naar boven haalt, moet je weten dat dit slechts een ruwe schets is. De theorie is dat we deze beweging verder naar links kunnen bewerkstelligen door de progressieve basis werkelijk te stimuleren.

Het probleem is natuurlijk dat Kucinich niet Zwart is, en het moet nog blijken of hij de benodigde basisverkiezingsdistricten in voldoende aantallen kan stimuleren. Jackson had een speciale uitstraling, waar Sharpton en Braun in dezelfde hoeveelheid gebrek aan hebben. Het gaat misschien niet alleen maar over een ras, hoewel blanke progressieven dit al generaties lang volhouden. Het verschil is dat de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap nog steeds een cohesief politiek geweten hebben: Er kan grootschalig worden vertrouwd op ondersteuning van progressieve doeleinden door zwarte stemmers die worden verlekkerd om te stemmen. Hetzelfde kan niet worden gezegd voor vervreemde blanke stemmers die er af en toe in recordschalige aantallen tussenuit sluipen om voor David Duke of nog erger te stemmen.

En deze neigingen veranderen niet, hoewel men ons vaak anders laat geloven. Ten eerste, de rechtsen zouden geen geld in een stemonderdrukking stoppen als dit het geval zou zijn. Anekdotische inzichten kunnen ook leerzaam zijn. Een Latijnse vriendin van me die onlangs is genaturaliseerd, zocht mijn advies over stemmen, daar wij vaak over politiek hebben gediscussiëerd. Een waarschuwing, zei ze, was dat ze niet voor een kandidaat kon stemmen die abortus ondersteunde. Ik waarschuwde haar dat ze, gezien haar andere opvattingen, door deze verdeling waarschijnlijk voor een aantal ideëen zou stemmen waar ze eigenlijk fel tegenstond. Enige tijd later bleek dat ze met afschuw was vervuld door de rechtse partij, woedend op wat zij zag als een coup van de Grand Old Party in 2000, en op het punt stond om progressieve kandidaten te ondersteunen ondanks hun standpunt betreffende voortplantingsrechten. Op dezelfde manier hebben Pete Wilson en de bedenkelijke ondersteuning voor een anti-immigratiewetgeving van de statelijke Grand Old Party praktisch een verder verschansing van deze winsten gegarandeerd. En het kan voor de rechtsen alleen maar erger worden als de linksen op tijd wakker worden.

Zelfs blanke mensen hebben de boodschap intussen door. The Nation runde een artikel in Mei dat citeerde hoe de Mongolen uit de vroegere Sillicon Valley misschien van gedachten zijn veranderd aangaande de behoeft aan unies, limieten op bedrijfsmacht en dat soort dingen. De Kucinich campagne grijpt een van deze transformaties aan, misschien met iets teveel hoop voor Dingen die Gaan Komen (maar wie weet), een onbeïnvloede stemmer die na 22 jaar libertair zijnde net naar Democraat heeft omgeschakeld omdat hij "eindelijk iemand heeft gevonden om voor te stemmen: dank je Dennis Kucinich!"

Het denkbeeld van verkiezingen dat de populaire wil zowaar reflecteerd ligt aan de wortel van radicaal democratische gedachten, en levert de basis waarop elementen van radicaal democratische, anarcho-socialistische, libertaire, en anarchistische ideëen zich vermengen. De uitbreiding van de Democratie kan alleen maar goed zijn. Als de stem van het volk werkelijk vrij gehoord zou worden, zouden mensen dan echt tegen zulke dingen zijn als het verhogen van het minumumloon? Het leveren van gezondheidsdiensten en scholing? Het beperken van de invloed van bedrijven en de indringende macht van de regering in privélevens?

Het echte probleem in de vooruitgang naar een progressieve agenda die op het volk is gericht, is natuurlijk dat democratie niet echt in het verschiet ligt. Het met geld doorweekte, bedrijfsgerichte "proces" dat we tolereren heeft weinig gemeen met het Griekse ideaal, tenzij je in overweging neemt dat vrouwen, slaven en de armen hier niet in zijn omvat. Zelfs voor het einde van de Apartheid was de scheinheiligheid van het exporteren van "democratie" een nietje van de Amerikaanse zelfperceptie. Florida is slechts het nieuwste hoofdstuk in onze nationale zelfontkenning. Het lijkt voor velen misschien belachelijk om te denken in termen van het verkrijgen verandering in het huidige systeem via een kandidaat van een belangrijke partij. Zonder structurele veranderingen zoals proportionele vertegenwoordiging, onmiddelijke stemming en andere hervormingen die onafhankelijke en deelname derde partijen zouden aanmoedigen, zowel als het verkiezingscollege en andere ondemocratische vormen van scheve vertegenwoordiging afschaffen-de stang is veel hoger en de droom ebt weg.

Maar het is niet nodig om één pad boven het andere te kiezen. Het gevecht is nu en is nog nooit zo belangrijk geweest. En Kucinich zou wel eens de Juiste Man op de Juiste Tijd kunnen zijn. Om de woorden van Jackson, die de woorden van Lazarus die het niet beter had kunnen zeggen, in andere woorden weergaf, in mijn eigen woorden weer te geven: "Geef me je vermoeiden, geef me je armen, je bijeengekropen massa's die ernaar smachten om vrij te kunnen ademen, en dan zal er komende November een verandering plaatsvinden omdat onze tijd is gekomen!"

© 2003 Daniel Patrick Welch. Herduk toegestaan. Vertaling van Maryke Jensen

^  Top  ^

Welch woont en schrijft in Salem, Massachusetts, USA, met zijn vrouw, Julia Nambalirwa-Lugudde. Samen leiden zij The Greenhouse School. Vroegere artikelen zijn online beschikbaar: index op verzoek. Hij is op de radio te horen geweest [interview hier beschikbaar] en zijn rubrieken werden ook uitgezonden: degenen die er geïnteresseerd in zijn deze audio-opnames nog eens uit te zenden kunnen contact opnemen met de auteur. Sommige rubrieken zijn beschikbaar in het Spaans of Frans en er wordt gewerkt aan meer vertalingen (alle hulp voor vertaalwerk in meer talen is welkom). Welch spreekt diverse talen en is beschikbaar voor opnames in het Frans, Duits, Russisch en Spaans, of voor telefooninterviews in de doeltaal. Wij zouden het erg op prijs stellen als u een link naar ons opstelt - danielpwelch.com.