Lig Texas Niet Dwars

(4/03)

Leer ze een lesje dat ze nooit zullen vergeten! Zo denken ze in Texas-op-de-Potomac. En wat voor een lesje het is geweest! Ze zullen ons nooit meer dwarsliggen, o nee! Terwijl deze kinderachtige denkwijze zich een weg wriemelt naar de groep neo-zwendelende presidentenadviseurs, nu “duizelig” van succes naar eigen definitie (zoals het omvergooien van de Taliban?), is het leerzaam te weten welke lessen er opgesteld kunnen worden door de meer rationele—ofschoon doodsbange—waarnemers over de hele wereld.

Hier volgen een paar conclusies die ik heb getrokken toen ik mijn nederige kleine aandeel deed om het wijze advies van Bush op te volgen. Allereerst, als je niet al kernwapens hebt, kun je ze het beste maar aanschaffen—en dat zo snel mogelijk. Uncle Sam speelt geen spelletjes. Als je toch al met de catalogus in de hand zit, kun je net zo goed meteen een bende nachtbrillen kopen, en een hele hoop extra luchtverdediging. Geef meer uit aan het leger, en minder aan voedsel, huisvesting en het opleiden van je volk, als je om je eigen soevereiniteit geeft.

De foto van de Amerikaanse soldaat in de auto van Hoessein, die overal op de voorpagina werd afgebeeld, gaf een veronrustend beeld: het is van ons... het is ALLEMAAL van ons. Ik kan me niet voorstellen dat die afbeelding met die bedoeling de wereld is rondgegaan—of misschien was dat net het punt: we komen je halen! En nog iets anders—doe geen moeite de Amerikanen met opgeheven hoofd te ontmoeten. Les nummer twee is dat in asymmetrische oorlogvoering het voeren van guerrillacampagnes de enige manier van doen is—doe alles, en ik bedoel alles (zie Les 1: Kernwapens Krijgen) om het machtige binnenvallende leger van je af te houden.

Les 3 tot en met Les Zoveel waren eigenlijk al geleerd voordat de oorlog begon: internationaal recht is niet van toepassing op de V.S. De VN en EU zowel als verschillende wereldhulporganisaties, conventies en overeenkomsten zijn ouderwetse overblijfsels van een vervlogen tijdperk. O ja—er is hier een voorbehoud: we kunnen ze wanneer nodig weer tot leven verwekken als het bij onze doeleinden past en we willen klagen over het gedrag van andere mensen.

Het mag dan misschien uit de toon vallen, maar ik sta mezelf hier een Seinfeld-moment toe. Wat maakt het ook uit, Amerikanen kijken toch al 25 uur per dag TV. Ik moet gewoon terugdenken aan die keer toen Kramer aan het opscheppen was over zijn karatevaardigheden, totdat hij was gedwongen te onthullen dat hij gewoon kinderen in elkaar aan het slaan was. In een onheilspellende verdraaiing vormden de kinderen een bende en wachtten ze hem op in het steegje, waar ze hem bont en blauw sloegen.

En waarom concentreert iedereen zich op dode burgers? Ik bedoel, het is natuurlijk afgrijselijk—het is eigenlijk het hele eieren eten. Maar soldaten zijn geen mensen? Wanneer de rollen zijn omgedraaid schreeuwt de V.S. moord en brand als een van onze jongens is vermoord, met TV-biografieën enz. Vijandige soldaten hebben geen moeders? Zij kunnen naar hartelust worden verast vanaf 40.000 voet door luchtbommen met benzine en andere wapens die nog afgrijselijker zijn dan alles wat momenteel verboden is—internationaal recht, gelukkig voor de Amerikanen, heeft nog geen tijd gehad om gelijk te komen met de technologie. Ik denk dat ondermijnen, omkopen en dreigen winst oplevert. Bush en Rumsfeld (omgedoopt tot Chemische Donald door een Britse columnist) staan er zelfs op dat wij het recht hebben om nucleaire wapens of andere gassen te gebruiken die uitsluitend zijn toegestaan voor binnenlandse massacontrole.

Alleen de Amerikanen hebben het soevereine recht, dronken met macht en arrogantie, om te dreigen met het berechten van gerechtshoven van de V.S. voor “oorlogsmisdaden”. Bush en zijn corporatieve maatjes zijn zo druk bezig met de wereld een lesje te leren, dat ze de lessen die ze van de geschiedenis geleerd zouden moeten hebben helemaal vergeten zijn. Van alle vervormde vergelijkingen met Hitler ziet het er naar uit dat ze dit juweeltje van het Neurenberg Militair Tribunaal hebben gemist: “Oorlog is in wezen een slechte zaak... Een oorlog van agressie beginnen is om deze reden niet alleen een internationale misdaad, het is de hoogste internationale misdaad, die uitsluitend afwijkt van andere oorlogsmisdaden doordat deze het opgehoopte onheil van het geheel in zichzelf bevat.”

Er zijn andere lessen, zowel buitenlandse als binnenlandse. Voor de oorlog was er het lastigvallen van het personeel van de VN, soms zelfs in hun eigen huis. Een soort van globaal geworden Watergate—snap je het al? Als slagroom op de taart buitten de Amerikanen de oorlogsmist uit om convooien van diplomaten, met wie ze toevallig net samen vlees hebben gegeten, overhoop te schieten—een van hen zelfs in de ether! Als DAT nou niet duidelijk is! Koppel dat aan de schaamteloze prostitutie van verankerd (aan het bed?) journalisme, en we beseffen ongeveer wel welke richting we uit moeten gaan.

Maar laten we de binnenlandse lessen niet vergeten. Het Bush Cartel is een gelijke-kansen-terrorist. Politieagenten in Oakland openden het vuur op protesteerders met “niet-dodelijke” wapens (ongeveer hetzelfde als iemand voorzichtig van de trap afduwen) tijdens een voorval dat herinnert aan de algemene staking van 1934 in San Francisco—die ook in de haven begon. Radiopresentatoren moedigen geweld tegen protesteerders aan, en sommigen hebben hieraan gehoor gegeven door met een vrachtwagen een demonstratie in te ploegen, bommeldingen of sluipschutterdreigingen door te bellen. Een rector van een middelbare school heeft een halt toegeroepen aan films zoals “Bowling for Columbine” door die gevaarlijke radicaal Michael Moore.

John Kerry werd aangevallen omdat hij zich uitsprak tegen Bush. Een handlanger van de Grand Old Party ging zover als te suggereren dat Kerry het recht niet had om een “regimeverandering” te willen gedurende oorlogstijd. Hmmmm... in de lessen staatsinrichting werd mij geleerd dat we (technisch gezien) iedere vier jaar een regimeverandering hadden. En dan de Democraten, in ‘s hemelsnaam, die genoeg problemen hebben om het woord “oppositie” te omschrijven! Vergeet Syrië en Iran: als het wentelteefje Kerry, die voor de oorlog heeft gestemd, gerust aangepakt kan worden, wie volgt er daarna?

Maar ik denk dat ouwe George en zijn touwtrekkers ietwat gevoelig zijn over dit onderwerp. Stel je voor dat mensen de verkeerde lessen zouden leren en regimeveranderingen zouden afdwingen op de manier zoals zij dat doen—of zelfs aan de macht zouden komen op de manier zoals Bush dat heeft gedaan? O jee! Irakezen spreken hun mening natuurlijk niet uit omdat ze bang zijn voor de regering, en in tegenstelling is onze vrijheid de reden waarom we allemaal gewoon onze kop moeten houden (of anders). Beam me up, Scottie! Het hele project heeft een luchtje van wat Robert Parry het Alderan van Bush heeft genoemd, verwijzend naar de verhaallijn in Star Wars waar een kleine rebellerende planeet wordt vernietigd door de beruchte Death Star om alle anderen in toom te houden.

Maak je geen zorgen, wordt ons verteld—het zal binnenkort allemaal duidelijk worden. Ja, dat weten we. Maar het maakt niet uit hoeveel in scène gezet beeldmateriaal er is van omvergeworpen standbeelden, de Irakezen zijn een trots volk. En ook een geweerdragend volk. Wanneer het Amerikaanse leger de Irakese burgers probeert te ontwapenen zullen we het wel zien...

Wat er ook op wacht aan het licht gebracht te worden is dat deze aflevering van Gilligan’s Reizen naar Liliput niet helemaal de makkelijke overwinning was zoals ons is verteld. Hoewel... het is een fantasie te denken dat de toegang vrijer zal zijn onder het waakzame oog van de Amerikaanse legerbezetting. Regeringsdienaren zijn geen partij voor de tanks die je hotel beschieten.

En wat leugens betreft heb je nog niks gezien. Kamikazepiloten—de term zelf een manipulatieve aanslag op de subtiele link met de gebeurtenissen van 11 september—zullen als terroristen worden gebrandmerkt (of zelfs nog onbegrijpelijker, als “lafaards”) door een bezettingsmacht en een pers die beide weigeren toe te geven dat ze illegaal aanwezig zijn. Het is een omgekeerde wereld: hoe kunnen er in ‘s hemelsnaam onwettige Amerikaanse doelwitten zijn als er een bezettingsleger is? Maar natuurlijk hebben de binnengevallenen die onder het profiel van een Abramse tank kronkelen niet het recht om zich te verzetten. Verdere verzetting zal van de hand worden gewezen als “het in de weg staan van de wederopbouw van Irak”. Zij zullen geen heldhaftige verdedigers van hun land zijn, maar altijd uitheemse vechters, net zoals ze volgens COINTELPRO “onruststokers van buitenaf“ waren, en “agentenprovocateurs” op de Hooimarkt. Natuurlijk. In welk voorstelbaar universum zouden mensen zowaar hun buitenlandse binnenvallers willen afweren?

Wij zullen nog op veel meer geplantte verhalen worden getrakteerd over “eventuele” massavernietigingswapens, de verschrikkingen van het regime van Saddam, de edelmoedige zaak van het “Bevrijden” van Irak. En de afgrijselijke kosten van deze oorlog en de sancties die eraan voorafgingen zullen op Iraks eigen stoep worden gelegd—met een volgzame pers schrijft de overwinnaar de geschiedenis.

Dit hangt trouwens allemaal af van het opgeblazen houden van de Amerikaanse zeepbel. Het ziet er niet naar uit dat de Stommiteitsfactor binnenkort zal vervliegen. Veel Amerikanen zijn geweldig gelukkig een “president” te hebben die niet slimmer is dan zij—het is niet dreigend tenzij je aan zijn slechte kant staat. Ongeveer net als de oude dronkaard op de kruk op de hoek van de bar. Hij vertelt een paar goede moppen, maar pas op als hij slechte zin heeft. Herinner je je die strever Carter? Bah. Ik dacht vroeger dat de monopoliebedrijven die het aan de macht komen van Bush hebben gefundeerd een foute keuze hadden gemaakt—en dat het misschien nog zou blijken dat ze teveel hebben ingezet. Maar mijn cynisme en wanhoop zijn in de afgelopen maanden erger geworden. Wat een coup (woordspeling met opzet) om een ware idioot te hebben uitgekozen, een gemene, dronken studentenbroeder die doet wat hem gezegd wordt en nog een beetje meer, en zich er dan aan vasthoudt als een hondsdolle pitbull.

Ik moet denken aan het feit dat Randy Newman de donkere kant van het Amerikaanse karakter heeft vastgelegd, en ik heb steeds deze oude songtekst in mijn hoofd:

Americans dream of Gypsies I have found/and Gypsy knives and Gypsy thighs that pound and pound and pound and pound/And African appendages that almost reach the ground/And little boys playing baseball in the rain/America, American, may God shed his grace on thee/You have whipped the Filipino, now you rule the Western Sea/America, America, step out into the light/You are the best dream that man has ever dreamed/and may all your Christmases be white.

“Amerikanen dromen van Zigeuners heb ik ondervonden/en Zigeunermessen en Zigeunerdijen die bonzen en bonzen en bonzen en bonzen/En Afrikaanse aanhangsels die bijna tot de grond reiken/En kleine jongetjes die honkbal in de regen spelen/Amerikaan, Amerikaan, dat God zijn genade op u mag werpen/Je hebt de Filipijn gegeseld, nu heers je over de Westerse Zee/Amerika, Amerika, stap in het licht/Je bent de beste droom die de mens ooit heeft gedroomd/en mogen al jouw Kerstmissen wit zijn.”

Dus veel mensen zullen het verslinden. Maar de economie is in grote problemen en wordt steeds slechter—het “wat nu” boertje heeft al effect op de markten. En de spijker van de Overwinnende Held gebruiken om hun gekke economische agenda aan op te hangen werkt gewoon niet zoals zij het willen. Zelfs de Democraten zullen zich op de een of andere manier verzetten.

Vergeet het Afgaanse “model” niet, waarvan wordt gezegd dat de slachtoffers van de Speciale Machten “verbluffend” zijn. Sorry voor alle citaten en haakjes, maar de valse taal van deze oorlog maakt het bijna onmogelijk om zonder voetnoten te praten. Laten we onszelf niet voor de gek houden, het maakt niet uit hoe vaak we vals, in scène gezet, herhaald beeldmateriaal van omvergeworpen standbeelden bekijken: deze “oorlog” (slachtpartij) is niet meer “voorbij” (heeft de voorpagina verlaten) dan zijn Afgaanse tegenhanger, waar onlangs 11 burgers “per ongeluk” werden vermoord (moord-van-bovenaf door een arrogante supermacht die liever moordt en naderhand vragen stelt, zodat deze de vijandelijkheid van allen en de zekere vergelding door zo goed als iedereen verdient).

En ik maakte net maar een grapje toen ik John Kerry noemde. Natuurlijk kunnen we Syrië en Iran niet vergeten, die nu in het vooruitzicht zijn van een vraatzuchtig Democratisch geInstalleerd Complot (bekijk de letters zelf maar even). En dan is er nog Colombië, Venezuela, de Filipijnen, Syrië, Iran, Noord-Korea, Montezuma, de Kust van Tipoli... Maar laten we de grootste les niet vergeten die zich in de schaduw verbergt: de les van Kramer (excuses aan Michael Richards). De kinderen wachten in het steegje, George. Zij leren andere lessen van deze oorlog—en hun aantal wordt steeds groter.

^ Top ^

Welch woont en schrijft in Salem, Massachusetts, USA, met zijn vrouw, Julia Nambalirwa-Lugudde. Zij leiden samen The Greenhouse School. Oude artikelen zijn online beschikbaar: index op verzoek. Hij is op de radio te horen geweest [interview hier beschikbaar] en zijn rubrieken werden ook uitgezonden: degenen die er geïnteresseerd in zijn deze audio-opnames nog eens uit te zenden kunnen contact opnemen met de auteur. Sommige rubrieken zijn beschikbaar in het Spaans of Frans en er wordt gewerkt aan meer vertalingen (alle hulp voor vertaalwerk in meer talen is welkom). Welch spreekt diverse talen en is beschikbaar voor opnames in het Frans, Duits, Russisch en Spaans, of voor telefooninterviews in de doeltaal. Zie danielpwelch.com